Planten van hier

Voor flora, fauna en mensen

Wilde akelei

(Aquilegia vulgaris)

Wilde akelei is een vaste, meerjarige plant uit de Ranonkelfamilie (Ranunculaceae). Er zijn ongeveer 120 akeleisoorten, waarvan de Wilde akelei de enige inheemse soort is. De gesteelde bladeren van de plant zijn meestal drietallig of dubbel drietallig. Ze zijn aan de bovenkant groen en kaal en aan de onderkant behaard en blauwgroen van kleur. De rechtopstaande stengels zijn vertakt en de plant heeft een penwortel. De knikkende bloemen staan in losse trossen aan het eind van een gebogen stengel en zijstengels en zijn prachtig diepblauw tot violetkleurig. Wilde akelei bloeit in de maanden mei, juni en juli. De fijne zaden zijn glanzend zwart. De plant groeit in lichte schaduw tot halfschaduw op vochtige, voedselarme tot enigszins voedselrijke, kalkhoudende en humeuze grond die kan bestaan uit zand, leem of zavel. Wilde akelei kruist zeer gemakkelijk met andere akeleisoorten. Als je de echte wilde (kleur)vorm wilt behouden, is het zaak om goed op te letten bij het eventueel uitzaaien of planten van andere cultivars. De plant is bijvoorbeeld te combineren met Bosrank, Bosandoorn, Bosaardbei, Betonie, Blauwe knoop, Bosroos, Veldsalie, Ruig klokje, Knikkend nagelkruid, Donkere ooievaarsbek, Gevlekt longkruid en Wilde kamperfoelie.

De bloemen bevatten nectar en stuifmeel en worden door hommels bestoven, met name door hommels met een lange tong, zoals de Tuinhommel (Bombus hortorum). Andere hommelsoorten maken soms gaatjes opzij of aan de onderkant van de bloem om zo bij de nectar te kunnen komen. Wilde bijen komen ook op de bloemen af om stuifmeel te verzamelen.

Nederlandse naam: Wilde akelei

Wetenschappelijke naam: Aquilegia vulgaris

Familie: ranonkel

Herkomst: oorspronkelijk inheems

Status: niet bedreigd

Zeldzaamheid: zeldzaam

Bloeiperiode: mei tot juli

Bestuiving: wilde bijen (met name hommels)

Kleur: donkerblauw, violet

Hoogte: 45 tot 60 cm

Licht: bij voorkeur licht zonnig, maar kan ook goed halfschaduw verdragen

Voedsel: bodem bij voorkeur matig voedselrijk